ترامپ در مصاحبه با مارک لوین مدعی شد «قهرمان جنگ با ایران هستم، اما کسی باور نمی‌کند» و نتانیاهو نیز گفت حمله به ایران تصمیم مستقل اسرائیل بوده است. اما حقیقت این است که جنگ 12 روزه نه فتحی داشت و نه قهرمانی؛ تنها شکستی مشترک برای هر دو بود.

نشستن رهبران اروپا روی صندلی‌های غیررسمی یا چارپایه مقابل میز پهن ترامپ را برخی ساده‌انگارانه نشانه قدرت امریکا پنداشتند. می‌توان با کمال افتخار این دیدگاه ساده و عجیب را رد کرد.

رژیم صهیونیستی با تصویب طرح اشغال شهر غزه، فراخوان 60 هزار سرباز ذخیره را به تعویق انداخته و خدمت 20 هزار نیروی ذخیره را 40 روز دیگر تمدید کرد تا مقدمات اشغال احتمالی غزه را تکمیل کند.

نیوزویک در گزارش خود نوشت که آمریکا همچنان به تقویت امور دفاعی جزیره «گوام» که غربی‌ترین قلمرو واشنگتن در اقیانوس آرام است، در برابر حملات موشکی احتمالی چین ادامه می‌دهد. به تازگی یک سامانه راداری جدید توانایی خود را در مقابله با تهدیدات پیشرفته و در حال تحول علیه این جزیره، نشان داده است.

پوتین در تماس تلفنی با ولیعهد عربستان و رئیس‌جمهور برزیل، درباره نتایج مذاکرات خود با ترامپ گفت‌وگو کرد؛ برازیلیا از همکاری روسیه و آمریکا در حل بحران اوکراین حمایت کرد.

نخست وزیر اسرائیل در واکنشی شدید، رئیس جمهور فرانسه را به تشویق یهودستیزی متهم کرد.

27 نمازگزار در حمله تروریستی افراد مسلح ناشناس به مسجدی در شمال نیجریه جان خود را از دست دادند.

سخنگوی سازمان ملل از برگزاری مذاکرات صلح میان اوکراین و روسیه در واشنگتن استقبال کرد و بر ضرورت فراگیر بودن این گفتگوها تاکید نمود.

در ادامه تنش‌ها میان اسرائیل و استرالیا، تلاویو روادید دیپلمات‌های استرالیایی را لغو کرد و این اقدام واکنش وزیر خارجه استرالیا را به دنبال داشت.

سفر رسمی مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور ایران، به ایروان با امضای 11 سند همکاری و توافق‌نامه‌های کلیدی در حوزه‌های اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و ترانزیتی همراه شد. این سفر نه تنها پیامی روشن از پایبندی تهران به سیاست همسایگی و صلح پایدار در قفقاز به جامعه جهانی مخابره کرد، بلکه بستر تازه‌ای برای ارتقای تجارت، امنیت مرزی و همگرایی منطقه‌ای فراهم ساخت.