اجرای محمد اصفهانی که قرار بود، بعد از ظهر امروز در کرمان برگزار شود در پی جان باختن 6 نفر در حادثه واژگونی اتوبوس دانش آموزان کرمانی، لغد شد.

ابراهیم حاتمی‌کیا با «موسی کلیم‌الله» بار دیگر مرزهای سینمای ایران را درنوردیده و اثری خلق کرده که نه‌تنها یک روایت تاریخی، بلکه سفری حسی و معنوی است. این فیلم با ترکیبی از بازی‌های درخشان، فضاسازی کم‌نظیر و جلوه‌های بصری چشم‌نواز، مخاطب را به قلب داستانی کهن و پررمز و راز می‌برد.

امروز در بسته فرهنگی و هنری به مهمترین اخبار این حوزه از موسیقی، فیلم، هنر و نمایش می پردازیم. اخباری از جشنواره موسیقی فجر تا برترین های تئاتر فجر و برنامه نمایشی و موسیقی در ماه پیش رو .

"ناتوردشت"، فیلمی با داستانی واقعی و بازی‌های تاثیرگذار از هادی حجازی‌فر و میرسعید مولویان، نقدی اجتماعی به مشکلات روانی و خانوادگی در جامعه ایران است. این فیلم توانسته با استقبال گسترده تماشاگران، به یکی از آثار قابل توجه سینما تبدیل شود.

"اسفند" یکی از تازه‌ترین آثار سینمای دفاع مقدس است که به زندگی شهید علی هاشمی و نقش او در عملیات خیبر می‌پردازد. این فیلم با پرداختن به چالش‌های تعامل میان رزمندگان و بومیان خوزستان، روایتی تاریخی را به تصویر کشیده، اما در پرداخت سینمایی با موانعی مواجه شده است.

مهران غفوریان قصد دارد در سال جاری یک سریال کمدی با بازی رضا عطاران تولید کند.

آیا سینمای ایران آماده پذیرش کمدی‌های فانتزی با رگه‌های تاریخی است؟ «تاکسیدرمی» ساخته‌ی محمد پایدار، روایتی هجوآمیز از برادر ناتنی محمدرضا پهلوی و علاقه‌ی او به شکار را در دل تحولات انقلاب 57 روایت می‌کند. اما آیا این فیلم توانسته میان فرم، محتوا و لحن خود تعادل برقرار کند؟

وقتی سینمای ایران میزبان کارگردانی با سابقه‌ی بین‌المللی می‌شود، انتظارات بالا می‌رود. «زمانی در ابدیت» نخستین فیلم ایرانی مهدی نوروزیان، درامی روان‌شناختی است که تعلیق، احساس و فقدان را در هم می‌آمیزد. اگرچه این فیلم توانسته از برخی ظرفیت‌های سینمایی خود به‌درستی استفاده کند اما مرز میان فرم و محتوا گرفتار شده است.

جایگاه ایران در میراث ناملموس جهانی طی چهار سال اخیر از رتبه هفتم به پنجم ارتقا یافته بود که با اقدامهای انجام شده طی ماههای اخیر این جایگاه با ثبت 26 پرونده به رتبه چهارم جهان ارتقا یافت

مستند خوش‌ساخت «ضد قهرمان» پرتره آیت‌الله صادق خلخالی است .در این فیلم در نهایت مخاطب مستند از شخصیت خلخالی ارتفاع می‌گیرد و خلخالیسم را نوعی گرایش به خشونت و حذف‌گرایی و دفعی‌گرایی پوپولیستی و برخورد امنیتی در موضوعات اجتماعی و سیاسی و «ساده‌بینی مسائل پیچیده» می‌بیند.