نورنیوز-گروه بین الملل: رویکرد آمریکا در قبال برنامه هسته‌ای ایران در دوره ریاست‌جمهوری «دونالد ترامپ» ترکیبی از فشار حداکثری و تهدید به اقدام نظامی بود، این در حالی است که همزمان امکان مذاکره دیپلماتیک را نیز مطرح می‌کرد. ترامپ بارها تاکید کرده که هدف اصلی واشنگتن جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای است، به رغم اینکه تهران نیز هدف از برنامه هسته‌ای خود را نه ساخت سلاح بلکه برای کاربردهای صلح‌آمیز می‌داند.
سیاست ترامپ در قبال ایران بیشتر بر فشار روانی، دیپلماتیک و اقتصادی استوار بود تا اعتمادسازی. به گفته مقامات ایران، ترامپ به تعامل دیپلماتیک باور ندارد و ترجیح می‌دهد از زور برای رسیدن به اهدافش استفاده کند. این رویکرد باعث شد روابط ایران و آمریکا در دوره او به شدت پرتنش شود، تا جاییکه در آستانه ششمین دور از مذاکرات هسته‌ای میان تهران و واشنگتن با خیانت به دیپلماسی و نشان دادن چراغ سبز به تل‌آویو برای حملات به ایران، میز مذاکرات را در هم شکستند و بسیاری از شهروندان و اماکن غیر نظامی و نظامی و نیز تاسیسات هسته‌ای صلح‌آمیز ایران را هدف حملات بزدلانه خود قرار دادند.
تغییر رویکرد آمریکا درباره برنامه هسته ای ایران با مواضع سیاسی تهران مرتبط است
«فلاح المشعل» تحلیلگر سیاسی عراقی در گفت‌وگو با ایسنا و در پاسخ به این سوال که «طبق اظهارات مقام‌های سیاسی ایران، برنامه هسته‌ای ایران قبل از انقلاب اسلامی با کمک ایالات متحده آغاز شد و آمریکایی‌ها دانشمندان ایرانی را آموزش دادند. با این حال، پس از انقلاب، خود ایالات متحده مانع از توسعه آن توسط ایران شد. نظر شما در مورد این تغییر رویکرد ایالات متحده چیست؟» اظهار داشت: مشخص است که برنامه هسته‌ای ایران از سال ۱۹۵۷ آغاز شده است، زمانی که شاه ایران توافق‌نامه همکاری هسته‌ای با ایالات متحده امضا کرد.
وی گفت: در دهه ۱۹۶۰، پس از راه‌اندازی رآکتور تحقیقاتی تهران که ایران از ایالات متحده خریداری کرده بود، سنگ بنای علم و فناوری هسته‌ای در ایران بنا نهاده شد. پس از آن، ایران پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای را امضا کرد.
کارشناس عراقی توضیح داد: در واقع فعالیت جدی در دهه ۱۹۷۰ با تأسیس سازمان انرژی اتمی ایران آغاز شد و تهران با شرکت‌های آلمانی و فرانسوی برای ساخت رآکتور در بوشهر و بندرعباس توافق‌نامه‌هایی منعقد کرد و مطالعات و کار بر روی توسعه این پروژه با همکاری روسیه و چین ادامه یافت.
المشعل تاکید کرد: در سال ۲۰۰۳، ایران وجود تأسیساتی مانند نطنز و سایر تأسیسات را برای اهداف صلح‌آمیز تایید و سپس داوطلبانه فعالیت‌های غنی‌سازی اورانیوم را تعلیق کرد.
وی گفت به طور خلاصه، تغییر رویکرد آمریکا نسبت به ایران به موضعی خصمانه در قبال برنامه هسته‌ای ایران، با مواضع سیاسی ایران در مورد مسائل آزادی‌بخشی در سطح جهانی، حمایت آن از آرمان فلسطین و موضع آن در قبال اسرائیل و رژیم‌هایی که مردم خود را سرکوب می‌کنند، مرتبط است.
این اظهارات در حالی است که برخی منابع معتقدند واشنگتن برنامه هسته‌ای ایران را به عنوان تهدید احتمالی امنیتی و منطقه‌ای تلقی می‌کند، هرچند مواضع سیاسی در قبال اسرائیل و سیاست‌های منطقه‌ای ایران نیز نقش مهمی داشت.
المشعل عنوان داشت: به عبارت دیگر، ایران تهدید واقعی محسوب نمی‌شود و این موضوع دارای بُعد سیاسی آشکار است.
آزمایش‌های هسته‌ای در آمریکا با هدف ارعاب سایر کشورها است
وی در پاسخ به سوال دیگر اینکه «ایران عضو پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای است، در حالی که رژیم صهیونیستی نه تنها عضو آن نیست بلکه زرادخانه هسته‌ای خود را مخفی نمی‌کند. با توجه به این موضوع و نیز اظهارات اخیر دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا در مورد آزمایش سلاح‌های هسته‌ای که می‌تواند تهدیدی برای صلح و امنیت بین‌المللی باشد، آیا هدف از ادعاهای مکرر علیه ایران درباره تلاش برای تولید سلاح‌های هسته‌ای صرفا بهانه‌ای برای تهدید نشان دادن این کشور یا توجیه فعالیت‌های خطرناک هسته‌ای ایالات متحده و اسرائیل است؟» اظهار داشت: «بله، ایالات متحده آگاه است که غنی‌سازی اورانیوم در راکتورهای هسته‌ای ایران به اهداف صلح‌آمیز اختصاص دارد و این موضوع به دکترین ایران مرتبط است که تولید سلاح‌های کشتار جمعی را ممنوع می‌داند.
المشعل گفت، با این حال، استانداردهای دوگانه علیه ایران اعمال می‌شود، در حالی که اسرائیل با وجود اینکه یک دولت تروریستی است که سرزمین متعلق به مردم فلسطین را به اشغال در آورده، مجاز به انجام این کار است.
کارشناس عراقی در پایان خاطرنشان کرد: ترامپ به عنوان یک قدرت بدون محدودیت و بازدارندگی‌های قانونی یا اخلاقی عمل می‌کند و درخواست او برای افزایش آزمایش‌های هسته‌ای در آمریکا، پیامی برای ارعاب سایر کشورها مانند چین، روسیه و کره شمالی است.