نورنیوز-گروه بین‌الملل: آمریکا با استفاده ابزاری از حق وتو در شورای امنیت، بار دیگر ثابت کرد که نه به اصول حقوق بشری متعهد است و نه دغدغه‌ای نسبت به صلح جهانی دارد. وتوی پیش‌نویس قطعنامه آتش‌بس در غزه، در حقیقت جایزه‌ای برای رژیم صهیونیستی بود تا همچنان به جنایات خود علیه مردم بی‌دفاع ادامه دهد. این اقدام، مشروعیت‌بخشی به نسل‌کشی است و پیام روشنی به جهان دارد: تا زمانی که منافع آمریکا و اسرائیل ایجاب کند، حتی خون هزاران کودک و زن فلسطینی نیز ارزشی نخواهد داشت.
این رویکرد، همدستی ساختاری میان واشنگتن و تل‌آویو را آشکار می‌سازد. رژیم صهیونیستی با تکیه بر این حمایت بی‌قید و شرط، بی‌محابا قوانین بین‌المللی را نقض کرده و به کشتار سیستماتیک دست می‌زند.
نتانیاهو و فاجعه انسانی بی‌سابقه
شخص نتانیاهو در این جنایات، نقش محوری دارد. او نه‌تنها جنگ را به ابزاری برای بقای سیاسی خود تبدیل کرده، بلکه با چراغ سبز آمریکا، کشتار و ویرانی در غزه را به سطحی بی‌سابقه رسانده است. امروز تصاویر کودکان زخمی، بیمارستان‌های ویران‌شده و اردوگاه‌های نابودشده، سندی زنده از جنایات بی‌رحمانه‌ای است که با حمایت مستقیم واشنگتن ادامه دارد.
در حقیقت، وتوی آمریکا حمایت مستقیم از پروژه سیاسی نتانیاهو است. این امر، نه برای امنیت اسرائیل، بلکه برای استمرار یک نظم ناعادلانه در منطقه طراحی شده که هزینه آن را مردم غزه و کل خاورمیانه می‌پردازند.
بی‌ثبات‌سازی منطقه؛ راهبرد دیرینه آمریکا
وتوی اخیر نشان داد که واشنگتن به‌دنبال ثبات در خاورمیانه نیست؛ بلکه بی‌ثباتی و بحران دائمی را راهبرد اصلی خود قرار داده است. استمرار جنگ در غزه، شکاف‌های عمیق سیاسی و امنیتی در جهان عرب و اسلام را تشدید می‌کند. این سیاست، هم منافع صنایع تسلیحاتی آمریکا را تضمین می‌کند و هم کشورهای منطقه را وابسته به چتر امنیتی غرب نگه می‌دارد.
نکته مهم آن است که اسرائیل نه‌تنها تهدیدی علیه فلسطینیان، بلکه تهدیدی برای متحدان آمریکا نیز محسوب می‌شود. تجربه‌های اخیر نشان داده که رژیم صهیونیستی حتی در تعامل با کشورهای همسو مانند قطر یا ترکیه نیز رفتاری توسعه‌طلبانه و فرصت‌طلبانه دارد. در این معادله، هیچ متحدی امنیت ندارد و اسرائیل برای بقای خود همه‌چیز را قربانی می‌کند.
پیامدهای جهانی وتوی آمریکا
این وتو پیامدهای راهبردی متعددی برای آمریکا دارد. نخست، بی‌اعتبار شدن شعارهای حقوق بشری واشنگتن در سطح جهانی است؛ دیگر هیچ کشوری نمی‌تواند ادعاهای آمریکا در دفاع از حقوق بشر را جدی بگیرد. دوم، افزایش خشم ملت‌های مسلمان و افکار عمومی جهان علیه آمریکا و اسرائیل است که زمینه‌ساز تقویت مقاومت می‌شود. سوم، مشروعیت‌زدایی از شورای امنیت و ایجاد شکاف عمیق در نظام بین‌الملل است؛ چرا که وتو، عدالت را به گروگان منافع سیاسی یک قدرت خاص درمی‌آورد.
در نهایت، آمریکا با این اقدام نه‌تنها به اسرائیل پاداش داد، بلکه مسئول مستقیم ادامه کشتارها، ویرانی‌ها و بحران انسانی در غزه شد. چنین رویکردی، آینده‌ای پرمخاطره برای واشنگتن و تل‌آویو رقم خواهد زد و زمینه فروپاشی تدریجی اعتبار و نفوذ آمریکا در منطقه را فراهم می‌سازد.