نورنیوز-گروه بین‌الملل: ترامپ می‌کوشد خود را ناجی صلح معرفی کند تا هم در سیاست داخلی برگ برنده‌ای به دست آورد و هم در عرصه جهانی مدعی اعتبارسازی برای آمریکا شود. او با یادآوری کمپ‌دیوید و اسلو تلاش دارد نشست واشنگتن را تاریخی جلوه دهد. اما واقعیت، چیز دیگری است: نشست آلاسکا نشان داد آمریکا توان مهار روسیه را ندارد و این پوتین است که قدرت را در میدان و دیپلماسی به رخ می‌کشد. در چنین شرایطی، ادعاهای ترامپ بیشتر به ابزاری تبلیغاتی شبیه است تا ابتکار صلح واقعی.
اروپا؛ میان ژست قدرت و واقعیت ضعف
رهبران اروپایی با لحنی قاطعانه بر حمایت از اوکراین و ایستادگی برابر روسیه تأکید دارند. اما مرور کارنامه آنان نشان می‌دهد این مواضع بیشتر جنبه نمایشی دارد. در موضوع تعرفه‌های تجاری، اروپا با وجود تهدیدها، نهایتاً به توافقی تحقیرآمیز با آمریکا تن داد. در ناتو نیز پس از مخالفت‌های نمادین، به افزایش بودجه نظامی رضایت داد. در عمل، اروپا نه بازیگر مستقل بلکه ابزاری در دست آمریکا برای پیشبرد سیاست‌های انرژی و تسلیحاتی شده است.
در بحران‌های غزه، برجام و حتی روابط تجاری، اروپا بارها نشان داده که علی‌رغم هیاهو، سرانجام تسلیم سیاست‌های واشنگتن می‌شود. حمایت بی‌چون‌وچرای اروپا از مواضع رژیم صهیونیستی و هم‌صدایی با آمریکا در پرونده هسته‌ای ایران، گواهی بر این روند است. اکنون نیز همراهی با ترامپ در کاخ سفید، بیش از آنکه بیانگر استقلال باشد، سندی دیگر بر زوال نقش‌آفرینی بین‌المللی اروپا است؛ حضوری که از سر ضعف و ترس شکل گرفته نه از جایگاه اقتدار.
تحقیر در کاخ سفید؛ آینده مبهم اروپا
رهبران اروپایی با این سفر نه تنها قدرتی به‌دست نمی‌آورند، بلکه تصویر وابستگی خود را در برابر افکار عمومی جهان تثبیت می‌کنند. اروپا با تداوم این مسیر، نه توان اثرگذاری مستقل دارد و نه می‌تواند خود را شریک برابر آمریکا معرفی کند. نتیجه چنین روندی، فرسایش تدریجی اعتبار و نفوذ بین‌المللی قاره سبز است. نشست واشنگتن اگرچه با شعار «وحدت» برگزار می‌شود، اما در واقع نماد تحقیر و افول تاریخی اروپا خواهد بود؛ قاره‌ای که هر بار در بزنگاه‌های جهانی، از هیاهو به تسلیم رسیده است.