از تهران تا مسکو؛ پشت صحنه فروپاشی اعتبار دیپلماسی غرب

نورنیوز-گروه بین‌الملل: حملات سنگین و بی‌سابقه روسیه به اوکراین که طی آن صدها پهپاد و موشک به سمت کی‌یف و مراکز نظامی اوکراین شلیک شد، نشان می‌دهد که مسکو عملاً مسیر دیپلماسی را کنار گذاشته است. این تصمیم استراتژیک در حالی اتخاذ شده که روسیه پیش‌تر تلاش‌های متعددی در قالب مذاکرات با آمریکا و اوکراین داشت، اما بی‌نتیجه ماندن این گفتگوها و تداوم کمک‌های تسلیحاتی غرب به کی‌یف، روسیه را به این جمع‌بندی رساند که تنها با قدرت می‌توان معادلات میدانی را تغییر داد. حملات اخیر نه‌تنها زیرساخت‌های نظامی اوکراین را هدف گرفت بلکه با تلفات گسترده، پیامی صریح به غرب ارسال کرد که دوران مماشات به پایان رسیده است.

خیانت آمریکا؛ از ترامپ تا ناتو

ترامپ که زمانی خود را حامی پایان جنگ معرفی می‌کرد، عملاً با حمایت از تقویت پدافند هوایی اوکراین و فشار بر اروپا برای ارسال کمک‌های نظامی، در تشدید درگیری‌ها نقش کلیدی داشته است. در کنار آن، تحرکات آمریکا در چارچوب ناتو و افزایش سهم بودجه دفاعی اعضا، نشانه‌ای از عزم غرب برای تداوم محاصره نظامی روسیه است. مسکو به‌خوبی دریافته که نهادهایی چون ناتو، صرفاً ابزار آمریکا برای اعمال فشار و توسعه نفوذ غربی‌ها هستند. ارسال گسترده تسلیحات از اروپا به اوکراین نیز، از نگاه روسیه تلاشی برای تداوم جنگ نیابتی و فرسایش تدریجی توان نظامی مسکو تلقی می‌شود.

دیپلماسی فریب؛ تجربه مشترک ایران و روسیه

روسیه با دقت مذاکرات هسته‌ای ایران و آمریکا را رصد کرد و از نزدیک شاهد بدعهدی، فریب و تجاوزگری واشنگتن علیه تهران بود. از حمایت آمریکا از حملات رژیم صهیونیستی به ایران گرفته تا بمباران تاسیسات هسته‌ای، برای روسیه کاملاً روشن شد که آمریکا به هیچ‌گونه توافقی پایبند نیست. این تجربه مشترک ایران و روسیه نشان داد که دیپلماسی آمریکایی پوششی برای ادامه فشارها و اقدامات خصمانه است. لذا روسیه به این نتیجه رسید که همان‌گونه که ایران با اتکا به قدرت بومی و پاسخ قاطع، امنیت خود را تضمین می‌کند، مسکو نیز باید مسیر مشابهی را در پیش بگیرد و با افزایش حملات به اوکراین، راهبرد میدانی خود را تثبیت نماید.

سقوط نهادهای بین‌المللی؛ پایان یک مشروعیت

سکوت معنادار نهادهای بین‌المللی در قبال جنایات رژیم صهیونیستی علیه ایران و نسل‌کشی در غزه، در کنار محکومیت سریع حملات روسیه به اوکراین، یک بار دیگر چهره دوگانه و بی‌اعتبار این سازمان‌ها را آشکار کرد. دبیرکل سازمان ملل که حاضر به محکومیت تجاوز به ایران نشد، اکنون در مقام مدافع ایمنی هسته‌ای اوکراین ظاهر شده است. این استانداردهای دوگانه، کشورهای مستقل را به این باور رسانده که نهادهای جهانی فاقد استقلال هستند و نمی‌توان به نقش آن‌ها در تأمین صلح جهانی امید بست. همین بی‌اعتباری باعث شده تا ایده خروج از آژانس‌ها و بازتعریف معادلات امنیتی خارج از چارچوب‌های غرب‌ساخته، جدی‌تر از همیشه در محافل سیاسی مطرح شود.