قانون قیر تهاتری که نخستین بار در سال 1391 تصویب شد، راهکاری مؤثر برای توسعه زیرساختها و تکمیل پروژههای عمرانی در شرایط کمبود نقدینگی بود. این قانون به دستگاههای اجرایی اجازه داد بدون نیاز به تأمین مالی مستقیم، از طریق تهاتر، قیر موردنیاز پروژههای راهسازی و بهسازی معابر را تأمین کنند.