نورنیوز-گروه بین الملل: بسیاری از سخنان آقای ترامپ جنبه سیاسی و تبلیغاتی و از منظر یک قدرت برتر آمریکا و قدرت اول آمریکا در سطح جهان است و به نوعی تلاش می‌کند با همان سیاست فشار و تحقیر کشورها و بعد، تحمیل خواسته‌های خودش رفتار کند.
در سه هفته‌ای که آقای ترامپ ساکن کاخ سفید شده، اظهارات و مواردی در قبال دوستان و دشمنان آمریکا اتخاذ کرده که بسیاری غیرقابل پیش‌بینی و بسیاری موجب ناخرسندی و نارضایتی متحدان نزدیک آمریکا هم شده است. درخصوص ایران هم ترامپ متاسفانه بین آنچه که مطرح می‌کند و آنچه در یادداشت خودش علیه ایران امضا کرده، تفاوت‌ها و اختلافات جدی را شاهد هستیم.
مثل اینکه مطرح کرده تنها خواستار مهار برنامه‌های هسته‌ای ایران است ولی در آن یادداشت، خواسته‌های آمریکا فراتر از تنها موضوع برنامه‌های هسته‌ای و صلح آمیز ایران است. آقای ترامپ توان موشکی و نفوذ منطقه‌ای ایران و به صفر رساندن صادرات نفت ایران را مطرح کرده که اینها قابل قبول و قابل پذیرش برای یک کشور نیست. قطعا این اظهارات ترامپ نشان می‌دهد که می‌خواهد همان سیاست چماق و هویج دولت‌های سابق آمریکا را بدون رودربایستی و با لحن تحقیرآمیز و نه احترام متقابل پیش ببرد.
به نظر می‌رسد اظهارات مقام رهبری و رئیس‌جمهور به منزله بسته شدن همیشگی باب مذاکرات نیست. مقام رهبری فرمودند که این مذاکرات غیرشرافتمندانه است و هوشمندانه نیست اگر با آمریکا مذاکره کنیم پس ما باید به دنبال مذاکراتی هوشمندانه و شرافتمندانه باشیم. به هر حال اگر غربی‌ها نگرانی‌هایی از برنامه‌های هسته‌ای صلح‌آمیز ایران دارند، راهش گفت‌وگو و مذاکره با ایران است. رهبری فرمودند که اگر تهدید کنند، تهدید می‌کنیم و اگر تهدیدات خودشان را عملی کنند، ایران هم عملی می‌کند. این به منزله این است که جمهوری اسلامی ایران با حفظ اقتدار و اعتماد به نفس خودش همچنان دنبال صلح و ثبات در منطقه است و اما اگر مسیر، مسیر تنش‌آفرینی و بی‌ثباتی باشد، دست‌های ایران بسته نیست.
دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران ماموریت بسیار دشوار و پرچالشی را در پیش دارد. مسیر مذاکرات باید همچنان حفظ بشود و گفت‌وگوهای ایران با اعضای 1+5 می‌تواند ادامه داشته باشد و از این طریق پیام‌هایی را به آمریکا برسانیم که به دنبال صلح، ثبات و امنیت در منطقه خاورمیانه هستیم، این مسیر از مسیر حفظ احترام متقابل و حفظ مذاکرات و گفت‌وگوهای شرافتمندانه و عزتمندانه با جمهوری اسلامی ایران است. سیاست تحقیر و فشار بر جمهوری اسلامی ایران، هیچگاه طی 46 سال گذشته جواب نداده.
اگر جایی هم این مذاکرات، مذاکرات موفقی بوده، در نتیجه حفظ و احترام به جمهوری اسلامی ایران و خودداری ازهرگونه تهدید یا فشارهای حداکثری است که دولت‌های آمریکا دنبال می‌کردند ولی دنباله‌روی این سیاست نمی‌تواند تامین کننده ثبات و امنیت در منطقه باشد. به هر حال متحدان منطقه‌ای آمریکا به این نکته واقف شدند که اگر بخواهند دنباله‌روی و پیروی از سیاست‌های تحقیرآمیز آمریکا بکنند، منافع و امنیت آنها نیز به مخاطره خواهد افتاد.
مواضعی که آقای ترامپ درخصوص غزه اتخاذ کرد، برنامه اخراج ساکنان فلسطینی و کوچاندن آنها به دیگر کشورها، نشان می‌دهد که با این دولت نمی‌توان صرفا با دست‌های بسته سخن گفت. اگر منافع و امنیت را در منطقه دنبال می‌کنند، این منافع و امنیت ملی باعث حفظ و اقتدار تمامی کشورهای منطقه است. برخورد از موضع بالا و قدرت برتر، دیگر در دنیای امروز پاسخ لازم را برای منافع و امنیت ملی کشورها نمی‌دهد.
اگرچه برخی از متحدان آمریکا چون مکزیک، کانادا و پاناما و برخی از کشورهای دیگر مواضع متعادل‌تری را نسبت به ترامپ اتخاذ کرده‌اند که بتوانند حداقل تنش را با آمریکا و حفظ امنیت خودشان داشته باشند اما این نوع موضع‌گیری برای دیگر کشورها نمی‌تواند پاسخی به دولت ترامپ در جهت حفظ و تمامیت ارضی و امنیت ملی این کشورها باشد.
* تحلیلگر مسائل بین‌الملل
آرمان ملی