نورنیوز-گروه اقتصادی: ذخایر گاز طبیعی، یکی از اصلیترین منابع انرژی جهان، نقشی حیاتی در تعیین معادلات ژئوپلیتیکی ایفا میکند. کشورهای دارنده این منابع نهتنها در بازار جهانی انرژی تأثیرگذارند، بلکه با استفاده از آن، میتوانند بر تحولات منطقهای و بینالمللی اثر بگذارند. ایران، روسیه و قطر، سه کشور دارای بزرگترین ذخایر گازی جهان، بهعنوان اعضای کلیدی مجمع کشورهای صادرکننده گاز (اوپک گازی) نقش مهمی در تحولات بازار انرژی و سیاستهای بینالمللی دارند.
اوپک گازی: سکویی برای همکاری یا رقابت؟
اوپک گازی (Gas Exporting Countries Forum – GECF)، که در سال ۲۰۰۱ تأسیس شد، تلاشی برای هماهنگی سیاستهای تولید و صادرات گاز طبیعی بین کشورهای عضو است. ایران، روسیه و قطر، سه ستون اصلی این سازمان، با دارا بودن بیش از نیمی از ذخایر گاز طبیعی جهان، در تلاشاند تا نقشی تعیینکننده در بازار جهانی گاز داشته باشند. هدف این سازمان، تثبیت قیمتها، کاهش رقابت مخرب بین اعضا و تقویت جایگاه گاز در تأمین انرژی جهان است.
روسیه: قدرتنمایی در بازار انرژی
روسیه با ذخیرهای بالغ بر ۱۶۸۸ تریلیون فوت مکعب (Tcf) گاز طبیعی، بزرگترین دارنده ذخایر گاز در جهان است. این کشور تقریباً ۲۴.۳ درصد از کل ذخایر جهانی گاز را به خود اختصاص داده است. بخش عمدهای از این منابع در مناطق سیبری قرار دارد و از طریق خطوط لولهای مانند نورد استریم و ترک استریم به اروپا و سایر نقاط جهان منتقل میشود.
روسیه، با در اختیار داشتن بزرگترین ذخایر گاز طبیعی جهان، نقشی اساسی در بازار انرژی ایفا میکند. این کشور سالهاست از ابزار گاز برای پیشبرد اهداف ژئوپلیتیکی خود بهره میبرد. جنگ اوکراین و تحریمهای غرب علیه مسکو، تلاشها برای کاهش وابستگی اروپا به گاز روسیه را شدت بخشیده است.آمریکا و متحدان اروپاییاش، با توسعه زیرساختهای LNG و حمایت از پروژههایی نظیر خط لولههای جایگزین، درصدد کاهش قدرت گازی روسیه بر اروپا هستند.
ایران: ظرفیتهای بالقوه و محدودیتهای فعلی
ایران با ذخیرهای معادل ۱۲۰۱ تریلیون فوت مکعب گاز طبیعی، رتبه دوم جهان را داراست و ۱۷.۳ درصد از ذخایر جهانی را شامل میشود. میدان گازی پارس جنوبی، که بین ایران و قطر مشترک است، بزرگترین میدان گازی جهان است و بیش از ۴۰ درصد ذخایر گازی ایران را تشکیل میدهد. با وجود این پتانسیل عظیم، تحریمها و محدودیتهای فناوری مانع از بهرهبرداری کامل از این منابع شده است.
ایران میتوانست نقشی بسیار پررنگتر در بازار جهانی داشته باشد.با این حال، تحریمهای اقتصادی، محدودیتهای تکنولوژیکی و نبود سرمایهگذاری کافی، مانع از بهرهبرداری کامل از این ذخایر شده است.
ایران، با موقعیت جغرافیایی راهبردی، میتواند هاب انرژی منطقه باشد و گاز خود را به اروپا، آسیا و همسایگان صادر کند. تلاشهای غرب، بهویژه آمریکا، برای محدود کردن این پتانسیل، بهعنوان بخشی از سیاست مهار ایران، تأثیری قابلتوجه بر توانایی این کشور در استفاده از ابزار گاز داشته است.
قطر: پیشرو در صادرات LNG
قطر، با ذخیرهای بالغ بر ۸۷۱ تریلیون فوت مکعب گاز طبیعی، سومین کشور دارنده بزرگترین ذخایر گاز در جهان است و ۱۲.۵ درصد از ذخایر جهانی گاز را در اختیار دارد. این کشور با توسعه فناوری LNG (گاز طبیعی مایع) و زیرساختهای صادراتی پیشرفته، به بزرگترین صادرکننده گاز مایع در جهان تبدیل شده است.این کشوربا سیاست تمرکز بر صادرات گاز طبیعی مایع (LNG)، به یکی از بازیگران اصلی بازار گاز تبدیل شده است. پایانههای LNG قطر و قراردادهای بلندمدت با مشتریان آسیایی و اروپایی، به این کشور جایگاه ویژهای در تأمین انرژی جهانی بخشیده است.در حالی که ایران و روسیه بیشتر با فشارهای ژئوپلیتیکی روبهرو هستند، قطر از موضع تعامل با بازار جهانی گاز بهره میبرد. این کشور با بهرهگیری از روابط اقتصادی گسترده بهویژه با اروپا، توانسته است جایگاه خود را در معادلات انرژی حفظ کند.
تلاشهای غرب برای محدود کردن ابزار گازی ایران و روسیه
آمریکا و متحدانش، بهخوبی از اهمیت گاز بهعنوان ابزاری ژئوپلیتیکی برای ایران و روسیه آگاهند از این رو با توسعه زیرساختهای LNG در آمریکا و اروپا درصددند با افزایش صادرات گاز شیل از آمریکا و تقویت پایانههای واردات LNG در اروپا قدرت بازیگری ایران و روسیه را در تامین انرژی اروپا با چالش روبرو کنند.
علاوه بر این غرب با حمایت از پروژههای جایگزین نظیر خط لولههای ترانسکاسپین برای انتقال گاز ترکمنستان و آذربایجان به اروپا تلاش می کنند برای گاز روسیه جایگزین ایجاد کنند.
در کنار اقدامات عنوان شده، غرب با محدود کردن دسترسی ایران و روسیه به فناوریهای پیشرفته برای بهرهبرداری از منابع گاز، هم زمان،ایجاد مانع در مسیر توسعه صنعت گاز ایران و روسیه را دنبال می کند
آینده ژئوپلیتیک گاز طبیعی
همکاری سه کشور ایران، روسیه و قطر در چارچوب اوپک گازی میتواند تأثیر بسزایی در بازار جهانی داشته باشد. با این حال، فشارهای ژئوپلیتیکی و رقابتهای منطقهای، تحقق این همکاری را با چالشهایی روبهرو کرده است. از سوی دیگر، پیشرفت فناوریهای انرژی، افزایش تولید گاز شیل و ظهور بازیگران جدید در بازار LNG، میتواند معادلات را دگرگون کند.
گاز طبیعی همچنان یکی از مهمترین ابزارهای قدرت در سیاستهای بینالمللی خواهد بود و نقش ایران، روسیه و قطر بهعنوان بازیگران اصلی این عرصه، تأثیری عمیق بر تحولات منطقهای و جهانی خواهد گذاشت.
نورنیوز