نورنیوز- رسانه های خارجی: ساعت 19:40 روز دوشنبه 6 مه (17اردیبهشت) حماس بیانیه ای صادر و اعلام کرد که پیشنهاد آتش‌بس پیشنهادی میانجی‌گران قطر و مصر را پذیرفته است. تظاهرات خودجوش، به رهبری بستگان اسرائیلی‌هایی که در 7 اکتبر بازداشت شدند، در تل‌آویو و سایر نقاط فلسطین اشغالی به راه افتاد که از دولت می‌خواستند این توافق را بپذیرد. ساعت 10 شب همان شب اولین گزارش‌ها از رفح منتشر شد که نشان می‌داد حمله رژیم اسرائیلی که مدت‌ها مورد انتظار و ترس بود، آغاز شده است.
به طور خلاصه، این توالی از وقایع منعکس‌کننده وضعیت متناقضی است که رژیم اسرائیل در آن قرار دارد: از یک سو، صداهای فزاینده‌ای می‌گویند که تنها راه برای بازگرداندن اسرای اسرائیلی پایان‌دادن به جنگ است؛ خواسته‌ای که تا قبل از آن تقریباً یک تابو بود. از سوی دیگر «بنیامین نتانیاهو»، نخست‌وزیر تمایلی به پایان جنگ ندارد و مدعی است که تنها راه بازگرداندن گروگانها از طریق فشار نظامی در رفح و جاهای دیگر است.
تغییر روحیه ساکنان اراضی اشغالی از نظرسنجی‌ها نیز مشهود است. در یک نظرسنجی که در کانال 11 رژیم اسرائیل و یک هفته قبل از حمله به رفح پخش شد، 47 درصد از افراد از پایان جنگ در غزه در ازای آزادی اسرای اسرائیلی حمایت کردند؛ در حالی که تنها 32 درصد مخالف بودند. حتی پس از اینکه کابینه جنگ رژیم اسرائیل به اتفاق آرا پیشنهاد حماس را رد کرد و رسانه‌های رسمی صهیونیست‌ها پذیرش حماس را تقلبی توصیف کردند 41 درصد از شرکت‌کنندگان در نظرسنجی خواستار پذیرش توافق از سوی رژیم اسرائیل بودند؛ در حالی که 44 درصد مخالف بودند.
این ارقام بسیار جالب هستند؛ زیرا حمایت از پایان جنگ به‌سختی موضعی مشروع در رژیم اسرائیل تلقی می‌شود. تعداد بسیار کمی از سیاستمداران این درخواست را مطرح کرده‌اند و در رسانه‌ها انعکاس چنین صداهایی نادر است. در ماه‌های اول جنگ، نیازی به نظرسنجی‌ها وجود نداشت و مشخص بود که عموم یهودیانِ اسرائیلی به شدت از «درهم شکستن حماس» حمایت می‌کنند و معتقد بودند که تنها فشار نظامی اسرا را باز می‌گرداند.
دو عنصر اصلی در این تغییر دیدگاه نقش داشته اند؛ اولین مورد، درک این موضوع است که با وجود نیروی نظامی عظیمی که رژیم اسرائیل در غزه به کار گرفته است و با وجود تلفات عظیم (شهادت) بیش از 35000 فلسطینی و تخریب گسترده فضای شهری در سراسر نوار غزه، حماس قصد ندارد پرچم سفید را به اهتزار درآورد و همچنان به جنگ ادامه می‌دهد و کنترل بسیاری از مناطقی که رژیم اسرائیل عملاً از آنها عقب‌نشینی کرده را به دست آورده است.
تنها هفته گذشته، پنج سرباز اسرائیلی در محله زیتون در جنوب شهر غزه کشته شدند؛ منطقه‌ای که ارتش رژیم اسرائیل در نوامبر 2023 (آبان 1402) بر آن مسلط شد و به نظر می‌رسد این هدف کمتر و کمتر قابل دستیابی است.
دوم این که موضوع اسرا اهمیت بیشتری پیدا کرده است. پس از تقریبا 220 روز جنگ، ارتش رژیم اسرائیل موفق شده است از میان 240 اسیر بازداشتی، تنها سه نفر را زنده آزاد کند (104 اسیر دیگر از طریق یک معامله آزاد شدند؛ پنج اسیر دیگر به طور یکجانبه توسط حماس آزاد شدند). این ایده که «فقط فشار نظامی» اسرا را آزاد می‌کند و بارها و بارها توسط سیاستمداران، ژنرال‌ها و مفسران تکرار شده بیشتر و بیشتر شبیه کلمات پوچ به نظر می‌رسد.
بستگان اسرا نقش تعیین‌کننده‌ای در تغییر افکار عمومی داشته‌اند. آنها در ماه‌های اول جنگ، تظاهراتی برگزار می‌کردند که عمدتاً با اندوه و ماتم همراه بود، اما در ماه‌های اخیر این اندوه به خشم و تلاش برای پذیرش آتش‌بس به‌جای شکست حماس تبدیل شده است.
«ایناو زنگاوکر»، یکی از طرفداران ادعایی لیکود، که پسرش ماتان در دست حماس اسیر است، به یک چهره نمادین در این مبارزه تبدیل شد. او بارها و بارها گفته است: «در یک توافق اسیران را آزاد و جنگ را متوقف کنید.»
تظاهراتی که توسط بستگان 132 اسیر باقی‌مانده سازماندهی شده به چالشی آشکار برای دولت نتانیاهو که از پایان‌دادن به جنگ احتراز دارد، تبدیل شده است. چپ رادیکال‌تر که در آغاز جنگ از ترس انتقام‌جویی پلیس برای حضور اعتراضی در خیابان‌ها مردد بود و راهپیمایی‌های‌شان هنوز از نظر تعداد محدود است، به تظاهرات خانواده‌های اسرا پیوستند. اغراق‌آمیز نیست اگر این تظاهرات را ضدجنگ تعریف کنیم.
نتانیاهو این وضعیت را به‌خوبی درک می‌کند. دلیل رسمی تهاجم به رفح، نابودی چهار گردان آخر حماس و تحت فشار قرار دادن آن برای پذیرش شروط اسرائیل برای آزادی اسراست، اما بسیاری از اسرائیلی‌ها این توضیح را نمی‌پذیرند. بسیاری بر این باورند که نتانیاهو نمی‌خواهد اسیران را آزاد کند و جنگ را پایان دهد؛ زیرا پایان جنگ به معنای پایان دولت او خواهد بود.
نخست‌وزیر ممکن است فکر کند وقتی اسلحه‌ها غرش می‌کنند، اعتراض‌ها معمولاً ساکت هستند؛ به‌ویژه در جامعه‌ای نظامی مانند رژیم اسرائیل. با این حال نتانیاهو می‌تواند متوجه شود که نه تنها فلسطینی‌ها در برابر برنامه‌های او مقاومت می‌کنند، بلکه امروز بسیاری از اسرائیلی‌ها نیز ممکن است آنها را نپذیرند.
نورنیوز