نورنیوز ـ گروه بین‌الملل: کمیته روابط خارجی کنگره آمریکا برای اولین بار در تحقیقات خود، درباره شیوه خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان، اظهارات شاهدان عینی را مورد بررسی قرار داده است.
در این جلسه یک سرباز سابق با جزئیاتی دل‌خراش این‌گونه شرح داد، در ماه اوت ۲۰۲۱ که نظامیان آمریکایی برای فرار از افغانستان آماده می‌شدند، جمعیت بزرگی از شهروندان افغانستانی برای ورود به فرودگاه تلاش می‌کردند. در این میان دو بمب‌گذار انتحاری در حضور نیروهای آمریکایی به آنها حمله کردند که در نتیجه آن ۱۷۰ غیرنظامی افغانستانی و ۱۳ نظامی آمریکایی کشته شدند.
گزارش لحظه‌های فرار نیروهای آمریکایی از افغانستان در حالی منتشر می‌شود که در آن زمان «جو بایدن»، رئیس جمهور آمریکا در نقش یک ابرقهرمان در برابر رسانه‌ها قرار گرفت و خود را قهرمانی دانست که به بیست سال حضور نیروهای آمریکایی در افغانستان پایان داده است.
رئیس جمهوری که این روزها زمین خوردن‌ها و گاف‌هایش به سوژه رسانه‌های جهان مبدل شده، در حالی ژست یک ناجی را برای جنگ افغانستان می‌گیرد که نگاهی به تحولات روزهای فرار آمریکایی‌ها از افغانستان و آنچه شاهدان عینی از آن روزها گفته‌اند، حقایق انکارناپذیری را از چهره کاخ سفید بر می‌دارد.
حمله انتحاری به فرودگاه کابل زمانی رخ داد که آمریکایی‌ها طی 20 سال حضور در افغانستان مدعی ایجاد امنیت به‌ویژه در کابل بودند و این فرودگاه را امن‌ترین نقطه می‌دانستند.
نکته قابل توجه آنکه در کنار این دست رسوایی‌های سیاسی و نظامی و همچنین تلفاتی که به علت ازدحام جمعیت در نزدیکی فرودگاه کابل و بی‌تفاوتی آمریکا و ناتو به سرنوشت افغان‌ها رخ داده، شواهد نشان از آن دارند که آمریکایی‌ها با ادعای انتقام از عاملان این حمله انتحاری ضمن بمباران خانه‌های شهروندان، جان 10 غیرنظامی افغانستانی را گرفتند که از این میان 7 تن کودک بودند.
رسوایی فرار آمریکا از افغانستان به اینجا ختم نشده و پس از مدتی افشا شد که نظامیان آمریکایی شبانه و بدون اطلاع دولت مرکزی افغانستان، پایگاه‌های نظامی مانند بگرام را تخلیه و حتی فرصت نکردند تا تجهیزات و ادوات خود را از آنجا خارج سازند.
در طول حضور نیروهای آمریکایی و ناتو در افغانستان می‌توان مشاهده کرد که آنها با دروغ‌پردازی و ادعای مبارزه با تروریسم، بر خلاف ادعای دشمنی با طالبان در نهایت توافق دوحه را امضاء کرده و هنگامی که طالبان به پشت دروازه‌های کابل رسید هیچ اقدامی جز فرار در برابر آنها صورت ندادند.
اوج ادعاهای دورغین و اقتدار هالیوودی آمریکا و نظامیان تا دندان مسلحش را می‌توان حتی در اعتراف خود سربازان این کشور مشاهده کرد که گفته‌اند؛ نیروهای این کشور هنگام عبور از کوچه‌های افغانستان اسباب بازی روی زمین می‌انداختند تا اگر کوچه مین‌گذاری شده، ابتدا کودکان قربانی شوند.
«اشرف غنی»، رئیس جمهور وقت افغانستان هنگام فرار از کشورش عنوان می‌کند: «هرگز نمی‌توان به حمایت‌های آمریکا دل بست و من و افغانستان قربانی اعتماد به آمریکا شدیم.»
نکته قابل توجه آنکه این ژست‌های به ظاهر ابرقهرمانانه آمریکایی که اعترافات اخیر نظامیان این کشور گواهی بر واهی بودن آن است، در جنگ اوکراین نیز در حال تکرار است.
بایدن از یک سو به نیابت از آمریکا مدعی رهایی‌بخشی اروپا از سلطه روسیه شده و در همان روزهای نخست جنگ مدعی تأمین نیازهای انرژی، تسلیحات و غذای اروپایی‌ها شده بود و از سوی دیگر با زنجیره‌ای از فضاسازی‌های رسانه‌ای از زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین یک ابرقهرمان ساخت تا خود را ناجی اوکراین معرفی کند.
با این حال آنچه در جنگ اوکراین شاهد آن هستیم همان‌گونه که در افغانستان منجر به رسوایی آمریکا و ناتو شد، تکرار سرنوشت است.
آمریکا نه تنها تأمین کننده نیازهای اروپا نشده بلکه به سرکیسه کردن و باج‌گیری پرداخته است که فروش انرژی به چهار برابر قیمت، فروش میلیاردها دلار تسلیحات و نیز گران فروشی در مواد غذایی نمونه‌ای از آن است.
رویکرد کاسب‌کارانه آمریکا در جنگ اوکراین تا جایی پیش رفت که حتی دست به نابودسازی خطوط لوله نورد استریم (انتقال گاز روسیه به اروپا) برای وابستگی بیشتر اروپا زد.
زلنسکی نیز در عمل نشان داد که آن ابرقهرمان ادعایی نبوده و سلفی‌های به ظاهر مقتدرانه‌اش ساختگی از آب درآمد.
نمایش‌های زنسکی به حدی پوشالی بود که «نفتالی بِنِت» نخست وزیر پیشین رژیم صهیونیستی را وادار کرد تا پنهان شدن زلنسکی و تضمین گرفتن برای حفظ جان او را برملا کند.
از طرفی دیگر؛ در طول 20 سال اشغال افغانستان با وجود حضور ده‌ها هزار نظامی آمریکا و ناتو، سران واشینگتن هرگز جرأت سفر از پیش اعلام شده به افغانستان را نداشته و همواره پنهانی به این کشور وارد می‌شدند.
اکنون برای اوکراین نیز همین روند ادامه دارد، چنانچه سفر اخیر بایدن به کی‌یف پس از گرفتن ضمانت‌های امنیتی از روسیه انجام شد.
گزارش شاهدان و اعتراف نظامیان آمریکایی از لحظه فرار از افغانستان، سرنوشت اشرف غنی و معامله آمریکا با اروپا در ماجرای اوکراین را می‌توان سندی بر واهی بودن ادعاهای منجی‌گری و خیرخواهی سران این کشور در نظر گرفت.
به بیان دقیق‌تر؛ مروری واقع‌بینانه بر تحولات جهان از افغانستان تا اوکراین نشان می‌دهد که ژست‌های ابرقهرمانی آمریکا و مهره‌هایی نظیر زلنسکی در مقابل دوربین، صرفاً طبل‌های تو خالی هستند که نتیجه اقداماتشان، قربانی شدن میلیون‌ها نفر بوده است.
نورنیوز