نورنیوز ـ گروه بین‌الملل: «راسموس پالودان» رهبر اسلام‌ستیز حزب راست افراطی «استرام کورس» دانمارک در جریان طرحی برنامه‌ریزی شده، روز شنبه 21 ژانویه (اول بهمن‌‌ماه) مقابل محل سفارت ترکیه در استکهلم سوئد، قرآن کریم را در اقدامی موهن و هتاکانه به آتش کشید.
این اسلام‌ستیزی آشکار و تجاوز به حقوق اولیه دیگر انسان‌ها که با نادیده گرفتن اندیشه‌های مخالف همراه بود، در حالی با اعتراض و محکومیت گسترده دولت‌ها و ملت‌های جهان مواجه شد که در اقدامی تامل برانگیز «اولا استرلینگ» سخنگوی پلیس سوئد اعتراف کرد که چراغ سبز اهانت به قرآن کریم را به یک گروه افراطی نشان داده است.
در همین حال «توبیاس بیلستروم» وزیر خارجه سوئد با توییتی سعی کرد این اقدام را توجیه کند و نوشت: «اقدامات تحریک‌آمیزِ اسلام‌هراسانه وحشتناک است. سوئد از آزادی بیان گسترده‌ای برخوردار است اما این موضوع بدان معنا نیست که دولت سوئد یا خود من از نظرات بیان شده حمایت کنیم.»
هر چند دولت‌مردان و رسانه‌های غربی بر آن شده‌اند تا هتاکی اخیر به مقدسات اسلامی را به تنش‌های ملی‌گرایانه موجود میان سوئد و ترکیه ربط داده و به دنبال کاهش واکنش‌ها باشند، اما نگاهی ریشه‌ای به آنچه در سوئد و کشورهای غربی روی می‌دهد نشانگر آن است که ساختار فرهنگی معیوب آنها موجب شده تا درک ناصحیحی از آزادی بیان در این جوامع حاکم باشد.
همراهی دولت سوئد با این هتاکی‌ها را می‌توان ادامه روند رفتارهای ضد اسلامی و نژادپرستانه حاکم بر ساختار لیبرال دموکراسی و نظام سرمایه‌داری در کشورهای غربی دانست، چنانچه طی هفته‌های اخیر نشریه فرانسوی شارلی ابدو نیز اقدام به انتشار کاریکاتورهای موهن و هتاکانه علیه شخصیت‌های دینی کرد و رسانه‌های غربی نیز در ابعاد گسترده‌ای به پوشش این هتاکی‌ها پرداختند.
پیش از این نیز در مردادماه سال‌جاری و با حمایت محسوس‌تر پلیس، هتک حرمت قرآن کریم و اهانت به مقدسات اسلامی در مقابل مرکز اسلامی هامبورگ در آلمان و در روز تاسوعای حسینی صورت گرفته بود.
سران غرب از جمله دولت‌مردان سوئد در حالی از کلیدواژه‌ی تهی شده از معنای آزادی بیان بهره می‌گیرند که در این کشورها حمایت از اسلام و مسلمانان و یا سوال درباره هولوکاست و یا زیر سوال بردن ارزش‌های غربی جرم تلقی شده و با شدیدترین برخوردها و محکومیت‌ها همراه می‌شود.
حذف پست‌های اسلام‌گرایانه و یا حتی تصویری از سرداران مقاومت در شبکه‌های مجازی همچون توییتر و اینستاگرام نیز نمودی از این استبداد فرهنگی و مخالف آزادی بیانِ ادعایی است.
سرنوشت «روژه گارودی» اندشمند و مورخ بزرگ فرانسوی که تنها به جرم سوال کردن درباره هولوکاست بازداشت و مجازات شد و حتی در دادگاه مورد تعرض و حمله فیزیکی قرار گرفت چیزی نیست که جهان آن را فراموش کند.
سابقه غرب نشان می‌دهد که هر زمان وضعیت داخلی این کشورها وارد بحران می‌شود با ایجاد فضای حاشیه‌ای به دنبال انحراف افکار عمومی از داخل و هدایت آن به سمتی ورای مطالبات اقتصادی و سیاسی مردم است.
اگر تروریسم را به معنای رفتاری بدانیم که زمینه‌ساز بحران‌های امنیتی و چالش‌های جهانی و تضییع حقوق انسان‌های بی‌شماری می‌شود، آتش زدن قرآن به صراحت می‌تواند به عنوان بخشی از تروریسم دولتی و تروریسم‌پروری مورد ارزیابی قرار گیرد.
خنده‌دارتر و البته تاسف‌بارتر اینکه؛ همین تروریست‌پرورها همزمان در اقدامی به دور از منطق، زنان و مردانی را که با تروریسم حقیقی چون داعش مبارزه کرده‌اند، در فهرست گروه‌های تروریستی قرار می‌دهند.
نورنیوز