نورنیوز ـ گروه فرهنگ: تولید پویانمایی در ایران سابقه طولانی ندارد، با سرمایه‌گذاری‌های کلان همراه نبوده و حتی در جشنواره‌های مهمی مانند فجر نیز به صورت مستمر حمایت نشده است.
با این حال درخشش محصولات ایرانی طی سال‌های اخیر چنان خیره‌کننده بوده که هر بار اثری جدید در ایران تولید می‌شود، انبوهی از «اگر» ها درباره توجه به این صنعت مهم، فرهنگ‌ساز و اقتصادی مطرح می‌شود.
اکران گسترده پویانمایی ایرانی «پسر دلفینی» در خارج از کشور و فروش بالای آن در گیشه موجب شده یک‌بار دیگر بعد از محصولاتی نظیر «فیل‌شاه» و «شاهزاده روم»، کلیدواژه پویانمایی ایرانی مطرح شود.
اکران این اثر سینمایی در روسیه را شرکت P&A، بزرگترین توزیع‌‌کننده فیلم در این کشور بر عهده دارد و در حال حاضر ۲۷۱۲ سالن را فتح کرده، به گونه‌ای که در حال حاضر دومین فیلم در فروش روسیه در سالن‌های سینماست.
رقم ۱.۷ میلیون دلاری فروش گیشه «پسر دلفینی» در روسیه، معادل تقریبا ۵۰ میلیارد تومان است که فاصله چندانی با رکورد پرفروش‌ترین اثر تاریخ سینمای ایران ندارد.
این اتفاق در حالی رخ داده که طی این سال‌ها بیشترین حجم عملیات روانی با محوریت «ما نمی‌توانیم» از شبکه‌های معاند به سمت داخل هدایت شده و برخی جریان‌های داخلی نیز تا توانسته‌اند بر طبل «خود تحقیری» کوبیده‌اند تا نسل جوان ایرانی همه چیز را در مقابل چشمانش سیاه و ناامیدکننده ببیند.
ثبت این رکورد از این حیث اهمیت دارد که بدانیم در میان پنجاه اثر پر فروش تاریخ سینمای جهان، ده پویانمایی کودک وجود دارد، به عبارتی ۲۰ درصد از آثار پرفروش تاریخ سینما پویانمایی‌ها هستند.
تولید یک پویانمایی در سطح بین‌المللی به خصوص در شرایطی که اقتصاد سینمای کودک روز به روز بزرگ‌تر می‌شود، کار ساده‌ای نیست.
از سویی بزرگترین شرکت‌ها تلاش می‌کنند با سرمایه‌گذاری‌های کلان از این صنعت کسب سود کنند و از سوی دیگر تولیدکنندگان با عبور از مرزهای اخلاقی تلاش می‌کنند جذابیت‌های آنی را در محصول خود افزایش دهند تا به فروش بیشتری دست پیدا کنند.
اگر عامل موفقیت یک اثر پویانمایی را کالبدشکافی کنیم متوجه خواهیم شد که آثار خوب از دو بخش تشکیل می‌شوند، یکی بخش هنری که مرتبط به تصویر و صداست و دیگری بخش ادبی است که به فیلمنامه و روایت مربوط می‌شود.
تولید آثار هنری مانند پسر دلفینی و استقبال از آن در کشورهای خارجی نشان می‌دهد طی دو دهه صنعت پویانمایی ایران، ضمن افزایش توانایی فنی و هنری سازندگان ایرانی با پیشرفت ادبیات و روایت کودک نیز همراه بوده است.
تولید آثاری که بتواند ضمن تعهد به مسائل اخلاقی، از داستان و نشانه‌های جذابی نیز برخوردار باشد ارزشی بیش از ساخت یک اثر سینمایی دارد.
نکته بسیار مهم در خصوص این اثر، گستردگی نشانه‌های ایرانی در فیلم است. از موسیقی جنوبی ایران گرفته تا گونه‌های جانوری خلیج فارس و نام شخصیت‌ها در این اثر به گونه‌ای طراحی و چینش شده‌اند که با اثری کاملا ایرانی روبرو هستیم.
از سویی آن‌چه به صورت غیر مستقیم از بطن داستان به مخاطب القاء می‌شود دوستی با طبیعت است.
پویانمایی «پسر دلفینی» به کارگردانی محمد خیراندیش و محمدامین همدانی در سال ۱۳۹۹ در ایران تولید شد اما شیوع کرونا موجب شد اکران این فیلم دو سال به تعویق بیافتد.
این اثر سینمایی قرار است از اوایل شهریور در سینماهای کشور اکران شود.
نورنیوز